Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2022
Εμείς, οι εκπαιδευτικοί, Σαρβάνη Ελένη και Σιάσιου Αθηνά, τα παιδιά της Β τάξης του Δημοτικού σχολείου Κορινού, καθώς και η ψυχολόγος Ελευθεριάδου Βέρα, χαιρόμαστε πολύ που βρισκόμαστε σ’ αυτή την όμορφη συντροφιά απόψε και έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά τον συγγραφέα του βιβλίου «Πρόσεχε τι εύχεσαι» κ. Παναγιώτη Δημητρόπουλο.
Οι μαθητές μας μόλις άκουσαν ότι θα συναντήσουν τον συγγραφέα και θα έχουν τη δυνατότητα να συνομιλήσουν μαζί του, ενθουσιάστηκαν και ανυπομονούσαν γι’ αυτή τη στιγμή.
Καταρχάς να σας πούμε δυο λόγια για την εμπειρία της ανάγνωσης του βιβλίου μέσα στην τάξη, η οποία σε συνδυασμό με την πολύ όμορφη εικονογράφηση της κ. Μαριάννας Φραγκούλη, ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, γιατί κείμενο και εικόνες μαζί πέτυχαν να βάλουν τα παιδιά αμέσως μέσα στην ιστορία, να προσελκύσουν το ενδιαφέρον τους, ώστε να την ακούσουν με μεγάλη προσοχή και να ενεργοποιήσουν την ενσυναίσθησή τους, αφού κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, έκαναν σχόλια σχετικά με συμπεριφορές της πρωταγωνίστριας, της μικρής Ζωής, οι οποίες κατά τη γνώμη τους ξεπερνούσαν τους τυπικούς κανόνες συμπεριφοράς.
Μέσα από την ιστορία της Ζωής ο κ. Δημητρόπουλος πετυχαίνει να περάσει στα παιδιά πολύ σημαντικά μηνύματα όπως αυτά της προσφοράς, της αλληλεγγύης, του μοιράσματος με τους άλλους, της ολιγάρκειας ως προς τα καταναλωτικά αγαθά, της υπομονής. «Αποφάσισα να μοιράζομαι τα παιχνίδια μου… Άλλωστε υπάρχουν τόσα παιδιά στον κόσμο που δεν έχουν παιχνίδια», λέει η μικρή Ζωή. Επίσης τα βοηθάει να διακρίνουν τα ουσιώδη από τα επουσιώδη της ανθρώπινης ζωής. «Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι έχουμε ο ένας τον άλλον» λέει η Ζωή στους γονείς της μετά από τη δοκιμασία που πέρασε με τη βοήθεια των δυο κοριτσιών- νεράιδων, οι οποίες την έβαλαν σε έναν κόσμο γκρίζο και τρομακτικό, αλλά τη βοήθησαν να σκεφτεί, να προβληματιστεί και να διορθώσει τις εγωιστικές συμπεριφορές της. «Δεν πειράζει … (λέει σε άλλο σημείο) Εγώ έχω τους γονείς μου, τους φίλους μου, τα ξαδέρφια μου, το σχολείο και τις διακοπές»
Πιστεύουμε όμως ότι το βιβλίο περνάει πολλά μηνύματα και σε μας τους μεγάλους, εκπαιδευτικούς και γονείς. Η αλόγιστη προσφορά υλικών αγαθών στα παιδιά μας, τα «όχι» που τελικά γίνονται «ναι» ως προς τις επιθυμίες τους, η δοκιμασία των ορίων μας από αυτά και τελικά η επικράτηση των δικών τους θέλω που οδηγούν στην απληστία, ο ρόλος της αυστηρότητας και των ορίων της, ακόμα κι όταν αυτή οδηγεί σε υπερβολικές αντιδράσεις όπως αυτή της Ζωής και της ευχής που κάνει, μπορούν να μας προβληματίσουν και να μας κάνουν να αναθεωρήσουμε ίσως τις δικές μας συμπεριφορές ως ενήλικες.
Οι μικροί αναγνώστες μέσα από την ιστορία της πρωταγωνίστριας του βιβλίου, της Ζωής και των δυο μικρών κοριτσιών-νεράιδων, συνειδητοποιούν ότι οι πολύ δύσκολες καταστάσεις ( όπως είναι ένας πόλεμος ή μια μεγάλη φυσική καταστροφή), μας βοηθούν να προβληματιστούμε για το τι πραγματικά αξίζει σ’ αυτή τη ζωή, να διορθώσουμε εγωιστικές συμπεριφορές και πάνω απ’ όλα να προσέχουμε τι ευχόμαστε!